Hoge Raad 15 april 2025, ECLI:NL:HR:2025:524

De Hoge Raad verwerpt het cassatieberoep tegen de toewijzing van de vordering van A B.V. en acht de klacht over de vertegenwoordigingsbevoegdheid ongegrond. De schadevergoedingsmaatregel blijft in stand, zij het met strafvermindering vanwege overschrijding van de redelijke termijn. De advocaat-generaal komt tot een andere conclusie en acht de klacht wél gegrond. Volgens hem is het oordeel van het hof over de bevoegdheid van betrokkene om namens A B.V. op te treden onvoldoende gemotiveerd. Uit de stukken blijkt niet hoe betrokkene is verbonden aan de aandeelhouder B B.V. De AG acht de schadepost van 31,88 echter wél rechtstreekse schade. Omdat het toegewezen bedrag gelijk is aan de schadevergoedingsmaatregel, ziet hij onvoldoende belang voor cassatie.

Hoge Raad 8 april 2025, ECLI:NL:HR:2025:531

De wettelijke rente over materiële schade is verschuldigd vanaf het moment waarop de schade daadwerkelijk is ingetreden. Het hof oordeelde ten onrechte dat dit voor alle schadeposten de begindatum van de bewezenverklaarde periode was. De Hoge Raad corrigeert dit en bepaalt per schadepost een afzonderlijke ingangsdatum.

Hoge Raad 28 januari 2025, ECLI:NL:HR:2025:97

Het hof heeft vastgesteld dat de verdachte benadeelde omver heeft geduwd en hem vervolgens meermalen tegen het hoofd heeft geschopt en geslagen. Verder heeft het hof vastgesteld dat dit geweld op benadeelde een “flinke impact” heeft gehad en dat hij fysieke gevolgen van het geweld heeft ervaren in de vorm van hoofdpijn- en duizeligheidsklachten. Het hof heeft hierop zijn oordeel gebaseerd dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezenverklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks schade heeft geleden en dat het gevorderde geldbedrag van € 2.500 wegens immateriële schade het hof billijk voorkomt en daarom volledig toewijsbaar is.