In 2009 was de auteur betrokken bij een onderzoek waarin zowel klagers en aangeklaagden in het tuchtrecht werden geïnterviewd. Zij concludeerden onder meer dat beide partijen de tuchtrechtelijke procedure als formeel en zakelijk ervoeren. Aangeklaagden ten aanzien van wie de klacht gegrond was verklaard, bleken nadien niet zelden voor vormen van defensieve geneeskunde te hebben gekozen. Klagers rapporteerden dat de tuchtprocedure een vervreemdende werking had, ook al omdat aan persoonlijk contact met de zorgverlener door het indienen van een tuchtklacht veelal een einde kwam. Zij hadden als onderzoekers niet de indruk dat dit alles bijdroeg aan verbetering van de kwaliteit van zorg.