Het huidige Wetboek van Strafrecht is gebaseerd op een antropocentrisch paradigma waarbij de individuele mens in het heden centraal staat. De vraag rijst in hoeverre dit paradigma aanpassing behoeft gelet op de duurzaamheidsuitdagingen waar we in deze 21e eeuw voor staan. In deze bijdrage is verkend wat de gevolgen zouden zijn van de verschuiving naar een sociaal-ecocentrisch paradigma in het Nederlandse strafrechtstelsel. Individuele rechtsbelangen verworden bij een dergelijke verschuiving deels tot collectieve rechtsbelangen die mede de behoeften van toekomstige generaties dienen. Het beschermen van deze sociaal-ecocentrische rechtsbelangen door het strafrecht maakt het strafrechtssysteem meer communitaristisch van aard. Met het in kaart brengen van mogelijke (negatieve) gevolgen van voornoemde paradigmaverandering in het strafrecht is een eerste stap gezet in de gedachtevorming hierover. Gepleit wordt voor het delen van vakgebied overschrijdende inzichten en een fundamentele discussie over de vraag of, en zo ja, in hoeverre en op welke wijze de staat het strafrecht wenst in te zetten teneinde de transitie naar een duurzame samenleving te verwezenlijken.